Adaptasjon

I dag er adaptasjon av litterære tekster til film vorte ganske normalt, der filmmanuset tar utgangspunktet i ein roman. Eg trur grunnen til at dette er vorte så populært, er fordi ein roman inneheld ei historie som er bra oppbygd og har livlege karakterar som hadde vorte spennande å sjå på lerretet.

I den siste tida har eg sett nokre filmar og seriar som er basert på romanar. For ikkje så lenge sidan såg eg «Forest Gump» som er blitt ein verdskjent og prisvinnande film for sin røyrande historie. Eg har diverre ikkje fått lese boka, men det er ei bok eg gjerne vil lese før eg døyr. Ei bok eg las i første klasse på vidaregåande skule, «Holes» av Louis Sachar, vart filmatisert i 2003. Denne filmen såg heile klassen ilag og dermed kunne vi sjå litt på forskjellane fra bok til film. Eg følgjer også med på seriane «Dexter» og «Game of Thrones», som er begge baserte på romanar. 

I serien "Dexter" får du vite tankane til
ei seriemorder, ved hjelp av voice-over

Eg har ikkje lest så mykje bøker, difor veit eg ikkje kva for medium som formidlar bodskapen best, men eg har lest mange barnebøker, som Charlie og sjokoladefabrikken, og eg meiner at boken fekk fram bodskapen best. Når man lagar filmar har man muligheit til å manipulere bilda og leggje til høvande musikk, noko som ikkje kan gjerast i ei bok. I ei bok kan forfattaren leggje til lukt og følelsar som ikkje kan uttrykkjast like sterkt i ein film. I bøker kan man få vite tankane til personane, viss dette er brukt i film, kallas det voice-over. Når man leser boka lager man seg si eiga film i tankane basert på ulike sansar og fantasien til enkeltindividet, difor meiner eg at boka er det beste medium.

Filmen «Tatt av kvinnen» er basert på ein roman av Erlend Loe. Vi såg denne filmen i ei norsktime i lag med klassen. Eg tykkjer at bodskapen i filmen var at man må ta styring i sitt eige liv og gjere det man sjølv ønskjer, og ikkje late andre bestemme for deg. For å formidle dette ser vi på eit forhold mellom ein mann og ei kvinne, kor kvinna tek veldig styring over mannen i forholdet. Undervegs i filmen får vi vite kva mannen tenkjer og meiner gjennom voice-over, som ei slags forteljarstemme. Dette bidrog til at eg fekk sympati for mannen og eg fekk vita meir om kva som hendte, utanom det som hendte visuelt. Eg tykkjer dette var ein interessant film, og til tider litt artig. Sjølv om Noreg ikkje er kjent for å lage dei beste filmane, kjem «Tatt av kvinnen» under kategorien verdt å sjå.

Kjelder:

http://www.imdb.com/media/rm2917309952/tt0109830 

http://www.louissachar.com/HolesBook.htm 

http://www.filmfeber.no/tatt-av-kvinnen-dvd.4444920-78522.html 

Sidemål

Den 24. januar la Kunnskapsdepartementet frem til høyring eit forslag om å gjere om norskfaget slik vi kjenner det i dag. Forslaget seier at man skal få ein skriftleg karakter i faget norsk. Dette kan bli slutten på ein eigen karakter i sidemål. Dei skriftlege karakterane skal omfatte ferdigheter i både i nynorsk og bokmål. I dag har skulane eit sidemål og eit hovudmål som elevane brukar, kor elevane bestemmer sjølv kva skriftspråk dei vil ha som sitt hovudmål og sidemål.

Dette er både bra og dårleg, meiner eg. Det vil sjølvsagt gi ein samla karakter, som vil hjelpe dei som er svak i eit av skriftspråka. Det negative er at utanforståande ikkje vil ha informasjon om kor bra du gjer det i dei forskjellige skriftspråka eller om du korleis du meistrar dei ulike skriftspråka.

Kjem dette til å svekkje nynorsk-karakteren? Det trur eg faktisk ikkje. Så lenge ikkje kompetansemåla endrar seg, så trur ikkje eg at opplæringa i nynorsk vil bli svekka. Dersom man får same undervisning som før, med berre ei liten endring i korleis man setter karakter, vil det forhåpentlegvis ikkje påverke kunnskapen eleven får.

Eg veit at eg ikkje står like sterkt på karakteren i både nynorsk og bokmål. Eg hugsar kor mykje eg sleit med nynorsken på barneskulen, for skriftspråket likna ikkje på måten eg snakka på. Dette har eg tatt med meg og eg sliter fortsatt med alle bøygningane i nynorsk. Eg seier ikkje noko negativt om nynorsken, det er ikkje eit unødvendig skriftspråk, det er berre eg som tykkjer at skriftspråket kan vera litt utfordrande for meg iblant. Difor valde eg bokmål som hovudmål på ungdomskulen og på vidaregåande. Skriftspråket kunne minna meir om mitt eige talemål i fleire tilfelle.

Eg veit at eg brukar mykje meir tid på å skrive ei nynorsk tekst enn ei bokmålstekst, det er fordi eg ikkje beherskar nynorsk like godt som bokmål, men eg trur eg klarar å uttrykkje meg til ei viss grad slik at folk kan forstå bodskapen.

Bildet er hentet fra: http://www.regjeringen.no/nb/dep/kd.html